Van kleine helden

Aerodrome

Paragraph Planet

AdHocFiction

Xenophilia – mapping my love of strangers

WARNING – Here be self-congratulatory passages and excerpts. Don’t come crying to me if you’re bored to tears before the end. Are we clear? Good.

As some of you may have noticed, I need distractions to keep my imagination occupied. As a result, I spend too much time on Twitter and Facebook, which not only keeps me entertained (read: frothing at the mouth), but also allows me to engage with a multitude of fascinating people (read: total loons) I would otherwise never have met. Thereby bringing the world and its inhabitants closer to home, offering me an ever broader range of options to “write what I know”.

This interaction with strangers is largely what prompted my latest novel, which at birth was named Xenophilia/Vreemdenliefde (the Love of Strangers). It has since been renamed Van kleine helden (by my Dutch publisher Nijgh & Van Ditmar) and is living under the assumed named All The Little Heroes in the waiting room of the Anglophone publishing industry (feel free to call me into your surgery, Dr Bookman).

But what is the point of all this backstory, Richard?

What part of my warning was unclear? Sit down.

When I started writing Xenophilia, I knew it was going to be a long-term project, because it would span fifteen countries, which meant lots of research and dozens of rejected story ideas, some of which might be worth transforming into standalone pieces that could be published elsewhere.

Spinoff stories
And so I started writing shorter spinoff stories about characters who featured in the longer stories that make up the body of the novel. The idea was to publish these stories online and in print, like little pit-stops marking the route of my journey. Here’s how I explained this to Aerodrome, which posted one of the earliest spinoff stories in March 2014:

“I’ve always been fascinated by the untold stories hidden within stories. The story of the pregnant schoolgirl on a bus is also the story of her fellow passengers; or that of the bus driver; or the mechanic who fixed the brakes; or the deer that gets run over. Those stories are worth telling, too. To me, every extra is potentially a main character, each with their own history, intent and perspective. Their stories fit into one another like Russian nesting dolls.”

Flashes of fiction
What I hadn’t anticipated when I decided to publish my spinoff stories was that I would discover flash fiction along the way. This not only presented me with an entirely new platform to write ever-shorter stories about the many characters that populate the novel, but also put me in touch with an entirely new world of writing, populated by an exceedingly enthusiastic group of writers, creating short, sharp prose in all corners of the world.

The point
All of which brings me to the point of this post, which is to map my xenophilia by compiling a chronological overview of all the pieces that have been published online and in print. The stats are as follows:

Total number of stories published: 24;

Languages: English, Dutch, Slovenian and (hopefully soon) Czech;

Longest story: No. 21 – Pavel Buys An Ejector Seat (5,200 words);

Shortest story: No. 23 – High Maintenance (75 words).

Naturally, I don’t expect anyone to read them all, but I will keep updating the overview. If only to keep myself occupied and my ego inflated…

THE OVERVIEW

“Het probleem was natuurlijk groter dan het bord. Veel groter. Het bord was niet meer dan een wenskaart: niet al te moeilijk als het een geboorte, verjaardag of trouwerij betrof, maar een stuk ingewikkelder als er een dode te betreuren viel.”

“Het waren broers, zo te zien. Ze hadden beide hetzelfde dunne grijsblonde Vikingenhaar, maar de één droeg het los, als halfgare spaghetti, en de ander in een rattenstaart die heen en weer spartelde op zijn Satanic Slaughter T-shirt.”

“They might be brothers. Both have thinning, grey-blond Viking hair. One has it long and loose, like half-cooked spaghetti; the other has it tied in a rat’s tail that slithers from side to side on his Satanic Slaughter T-shirt.”

“Ze waren in het voorjaar met opknappen begonnen. Kort nadat Erling zo ziek is geworden. De Hvalprut had toen al een jaar of acht, negen aan de kade gehangen. Erling wou nog één keer naar de Faeröer. Met die wijven van hem – Hedvig en Josefine. Dat had hij beloofd.”

“They’d started fixing her up in the spring, just after Erling got the bad news. By then, she’d been chained to the quay for eight or nine years. Erling wanted to head out to the Faeroes one last time. With his lovers, both of them – Hedvig and Josefine – as he’d promised.”

“She was dancing with a dick. But this was a dick, Helle swiftly saw, who knew exactly what was what. It was as if he spoke a primeval language with his upper body.”

“Ignác Vrana haastte zich in de kleine uurtjes van de woensdag door Ztracenka Park toen hij de parachutist vond. Hij had de geur van zijn minnares van zich afgeschrobd en was onderweg naar zijn vrouw, die weliswaar lag te slapen, maar altijd even op de wekker keek als zij de sleutel van haar man in het slot hoorde.”

“Alleen op de eerste dag was er eerder een auto gestopt, toen ook bij het vallen van het donker. Bibberend in de bosjes, met de klauwhamer in zijn bezweten hand, had Zolta gezien hoe de chauffeur uitstapte, haastig de kofferbak opende en twee vuilniszakken van de brug af slingerde.”

“Toen Sabine vijf jaar daarvoor bij de konditorei was komen werken bestond de Vrouwenvereniging Sistrans nog uit drie dames. Frau Schaubler was in de winter van 2010 overleden, maar zij kwam daarvoor al niet meer iedere dinsdag omdat haar gezondheid dat niet toestond.”

“Ineens zit je weer dagelijks bij je moeder aan de keukentafel. Voor het eerst in bijna een kwart eeuw heb je het met haar over relaties, het leven. Ze begrijpt er meer van dan je had kunnen bevroeden. Ze zegt: ‘De liefde is als een auto, Giorgio. Zo moet je het zien.’”

“1. Je bent bibliothecaresse bij de Mestna Knjižnica in Ljubljana.

2. Daar werk je al te lang.

3. Dat is een feit.”

“1. Zelfmoord, 2. Vluchten over de grens. 3. Een bom onder de stadsraad. 4. Hun vragen afwachten. Je streept ze door. Allemaal onzin. Maar zo’n lijstje helpt wel om de paniek te bedwingen, je gedachten op orde te brengen. Je bent niet voor niks griffier geworden. Alles op een rij. Even terug.”

“Ik heb het helemaal uitgemeten. Het kan. Ik ben er nu mee bezig. Top secret. Dat is Amerikaans. Staat op alle geheime documenten. Mama mag er niks van weten. Hij komt uit een MiG-29. Dat staat er niet op, maar ik zag het meteen. Hij kwam in delen. Ik heb steeds een stuk naar boven gebracht.”

“I’ve measured everything. It’s a go. I’m working on it now. Top secret. That’s American. It’s on all the documents. Don’t tell Maminka. It’s from a MiG-29. It doesn’t say so on the seat, but I saw it straight away. It came in pieces. I brought them upstairs one by one.”

24. 1. This is the title | Set in Slovenia | Published in English by the Johannesburg Review of Books | Length: 840 words | Full story

“14. Apart from the bible, there are very few stories in which the facts are numbered.

15. You find this a drawback, mainly because this makes it more difficult to refer back to earlier facts . (See Nos. 4 and 11.)”

Tags

Short stories

Xenophilia

De Revisor

A Quattro Mani

Johannesburg Review of Books

Aerodrome

Van kleine helden

Aerodrome

Paragraph Planet

AdHocFiction

Xenophilia – mapping my love of strangers